Nakil hedefi inancınızı asla kaybetmeyin

14 yaşındayken babası böbreklerinden birini ona bağışladı ama yalnızca bir ay sonra böbreğin alınması gerekti ve Rosaria'nın tekrar diyalize dönmekten başka şansı kalmamıştı. Hiç kolay olmamıştı belki ama iyi anlar da yok değildi; esasında Rosaria'nın bu sürede en mutlu anıları arasında daha sonra erkek arkadaşı olan Michele ile tanışması var. On sekiz yaşındayken, Rosaria'nın teyzesi böbreklerinden birini ona bağışladı ve sonunda Rosaria için yeniden bir hayat başlamış oldu.

Senelerdir okulda çok fazla vakit kaybettiği için artık güzellik uzmanı olma rüyasını gerçekleştiremeyecekti ve şimdi ki en büyük arzusu ise evlenip bir aile kurmaktı. Neyse ki bu arzusu gerçeğe dönüştü ve 21 yaşındayken çocukluk aşkı Michele ile evlendi. Düğünden yalnızca birkaç ay sonra, tamamen beklenmedik bir şekilde Rosaria'nın doktorları ona hamile olduğunu söyledi. Kulaklarına inanamadı - bir mucize gerçekleşiyordu! Rosaria mutluluktan havalara uçuyor ve hayatında ilk kez tam bir insan gibi, tam bir kadın gibi hissediyordu. Hamileliğinin 32. haftasında Rosaria erken doğum yapmak durumunda kaldı, zor bir doğumdu ama sonunda güzel, sağlıklı bir kız çocuğu doğdu - Margherita, Rosaria'nın yeni umudu!

Rosaria çok mutlu hissediyordu hem bir eş hem de bir anne olarak yeni rolünü layığıyla yerine getiriyordu ama sonrasında zorluklar baş göstermeye başlamıştı. 29 yaşındayken, hiç beklenmedik bir şekilde nakledilmiş böbreği reddetti ve tekrardan diyaliz makinesine geri dönmek zorunda kaldı. Yaklaşık olarak aynı zamanlarda hazin bir şekilde abisini kaybetti. Tüm bu güçlüklere rağmen Rosaria pozitif dış görünüşünü koruyor ve içindeki gülümsemeyi asla kaybetmiyordu. Aileden hiç kimse ona yeni bir böbrek veremiyordu ama Rosaria usanmadan başka bir nakil için umut besledi. Başka bir başarılı nakil şansı artık çok daha düşüktü çünkü daha önceki iki nakil vücudunun çok sayıda oto antikora sahip olduğunu ve bu nedenle böbreği reddetme riskinin yüksek olduğu sonucuna yol açmıştı. Ancak Rosaria'nın bulunduğu NephroCare diyaliz merkezindeki sağlık ve hasta bakım çalışanları yine de onu yeniden organ nakli listesine başvurması konusunda destekleyip teşvik ediyordu. Rosaria onlara sonuna kadar inandı ve onların kendisi için uygun gördüğü tıbbi kararları ve diyaliz tedavisini kabul etti, böylece ismi hiper immün hastaları kabul eden İtalyan organ nakli merkezi kayıtlarına yazıldı. Hiçbir garantisi yok ama Rosaria umudunu asla kaybetmiyor ve gülümsemeye devam ediyor!

Harika şeyler beklenmedik zamanda oluyor

İtalya'da, Napoli'nin kalbinde yer alan NeproCare Sodial'in sağlık ve hasta bakım çalışanları 15 yıl boyunca, diyaliz tedavisine devam eden Rosaria'ya özenle bakıyor. Bütün bu uzun seneler boyunca Rosaria'nın doktorları ve hemşireleri hastalığından dolayı cesaretinin kırıldığını bir kere bile görmedi. Aslına bakarsanız onu gözlerinde yaş varken gördükleri tek an Rosaria'nın 40. yaş günü oldu. Bu özel günde, Rosaria'nın tedavi seansı esnasında çalışanlar 40 mumlu kocaman bir pastayla ona sürpriz yaptı. Bu duygusal jestten dolayı tamamen şaşkına dönen Rosaria göz yaşlarına boğuldu.

Daha sonra bu yıl, Mart'ın 11'inde hiç hesapta yokken bir telefon aldı ... Rosaria'ya böbrek bulunmuştu!

Büyük ve tamamen beklenmedik bir sürpriz ve duygulara hakim olmak güçleşiyordu ancak diyaliz merkezindeki sağlık ve hasta bakım çalışanlarının hepsi her beraber harekete geçip Rosaria'yı yeni bir böbreğin, yani üçüncü transplantının beklediği organ nakli merkezine gitmesine yardımcı oldu. Operasyon başarıyla gerçekleşti ama yeni böbreği işlev görmeye ancak üç hafta sonra başladı ve Rosaria ayrıca tekrar eden idrar yolu enfeksiyonu ve bir virüs enfeksiyonuyla uğraşmak zorunda kaldı. Kolay olmuyor elbet ama Rosaria sakin kalmaya ve metanetini korumaya devam etti ve sonunda sabrının karşılığını aldı: çok kısa süre sonra hayatındaki başka bir yeni safhaya başlamak üzere evine geri döndü. Organ naklinden bu yana birkaç ay geçti ve Rosaria son derece sağlıklı, iyi ve hepsinden önemlisi mutlu. Haftalık kontrollerine gidiyor ve vücudu bu yeni böbreği reddetmesin diye doktorlarının kendisine belirttiği gibi ilaçlarını hiç sektirmeden almayı ihmal etmiyordu. Artık diyaliz için endişelenmesine gerek yoktu belki ama oradaki doktorlar Rosaria'nın bulunduğu organ nakli merkezindeki bağlantıları konumunda olduklarından NephroCare merkezini hala düzenli olarak ziyaret ediyor.

Hayatındaki ne büyük değişim ama!

Rosaria yeniden araba kullanmaya başladı, torununu yürüyüşlere çıkarıyor ve artık tam zamanlı bir büyükanne olmaya odaklanabilir. Hayattaki küçük şeylerin tadını çıkarmanın keyfine varıyor. Ve artık hepsinden öte, ailesiyle birlikte olmanın ve torununun büyümesine tanıklık etmenin hazzını yaşamak istiyor. Aynı zamanda artık kendini gönüllü işine adamak için daha fazla zamanı olduğu için de çok mutlu. Diyalize bağlı kaldığı tüm o yıllar boyunca Rosaria'nın aklı hep kendinden daha az şanslı olanlarlaydı. Başkalarına yardım etmeye, yaşlı birine doktora kadar refakat etmeye, fakir biri için alışveriş yapmaya, yatalak bir insana arkadaşlık etmeye, komşusu için yemek pişirmeye veya yaşlı bir adamın faturalarını ödemeye daima vakit ayırıyor. Şöyle diyor Rosaria: "Böylesi küçük şeyler yapmakla benden bir şey eksilmez ama bunlar hasta, yaşlı insanlar için veya tamamen kendi kendine büyük bir fark yaratabilir. Diğer insanlara yardım etmek beni çok şanslı hissettiriyor ve kendi hastalığıma rağmen mücadele edebilmem için bana güç veriyor."

Kendinize daima güvenin

NephroCare Sodial diyaliz merkezindeki çalışanlar Rosaria'ya bayılıyorlar. Bu inanılmaz yolculuğunun tüm iniş ve çıkışlarında ona eşlik ettikleri için Rosaria tam 15 yıl boyunca onların hayatının bir parçası oldu. Ve bu ortak yolculuk organ nakliyle de son bulmuyor: NephroCare çalışanları Rosaria'ya ilaç desteği sağlamaya devam ediyor ve kararlığı, pozitif tutumu ve sıcak gülümsemesi hepimize bir şeyler öğreten bu özel hasta için her zaman orada olacaklar. Çalışanlar daha organ nakli olmadan önce, Rosaria'nın diyaliz seansları bittikten sonra diğer hastalar ayrılırken bir süre sandalyesinde kalıp daha sonra çantasına uzanarak kocaman gülümseyip ardından "Evet, şimdi biraz makyaj zamanı çünkü diyaliz güzel görünmekten beni alıkoymamalı!" deyişini sevgiyle hatırlıyorlar. Sodial'deki 15 yıl boyunca Rosaria çalışanlara birçok şey öğretti. O, kronik bir rahatsızlığı bulunan birinin bile doğru dengeyi bulabileceğini ve tüm zorluklara karşın, kendisi için üzülmek yerine mutlu ve dolu dolu bir hayat sürmek için mümkün olan her şeyi yapmak adına kendi iradesini ve içinden gelen gücü ortaya çıkarabileceğini gösterdi. Tıbbi Direktör Dr. Valeria Di Stasio şöyle söylüyor: "Umut ve kararlılık en keskin ilaçtır ve daima hastalarımızın umutlarını ve düşlerini güçlendirip beslemeliyiz." Asla umudunuzu kaybetmeyin ... kendinize daima güvenin ve daha iyi bir gelecek için kendinize yardım edin!